Wie is Hall of Fame-kandidaat Edhem Šljivo? Een veelzijdige middenvelder wiens leven aan een zijden draadje hing
Bij de meeste voetbalfans zal Edhem Šljivo niet onmiddellijk een belletje doen rinkelen. Maar toch maakte deze Hall of Fame-genomineerde van RFC Liège furore op het Luikse middenveld. Šljivo kende twee periodes bij Le Matricule 4, goed voor in totaal 193 wedstrijden voor les Sang et Marine. De gloriedagen van de Joegoslaaf werden tragisch onderbroken door een auto-ongeluk waarvan hij nooit meer zou herstellen.
Edhem Šljivo, geboren op 16 maart 1950 in Sarajevo, is een naam die in België voor eeuwig verbonden zal blijven met RFC Liège. Šljivo begon zijn carrière bij FK Sarajevo, waar hij al snel uitblonk als technisch begaafde middenvelder met een uitstekend spelinzicht. Zijn sublieme balcontrole en precisie in passing maakten van hem een veelzijdige middenvelder.
In 1978 zette Šljivo de stap naar België, waar hij tekende bij de Luikse traditieclub. Zijn komst werd gezien als een grote aanwinst voor het Belgische voetbal. In een tijd waarin fysieke kracht spelbepalend was, bracht Šljivo finesse en technische intelligentie in zijn spel. Hij werd al snel het creatieve brein van het team dat al sinds 1953 op een zesde landstitel aan het jagen was.
‘De beste Joegoslaaf’
Zijn debuut in blauw-rood shirt maakte hij op 30 augustus 1978 op het veld van Winterslag. Šljivo bekroonde zijn wedstrijd met zijn eerste doelpunt op Belgische bodem. De toon was meteen gezet en een geslaagd huwelijk was in de maak. In zijn eerste periode in Luik, tussen 1978 en 1981, speelde de Joegoslaaf 91 wedstrijden en scoorde hij 29 doelpunten.
Na twee korte passages bij Nice en Keulen tekende Šljivo in 1983 opnieuw bij oude liefde RFC Liège. Zijn talent wekte ook in zijn thuisland interesse op. Toenmalig Joegoslavisch bondscoach Miljan Miljanić wilde hem koste wat kost bij de nationale ploeg. In de voorbereiding van het WK ’82 noemden journalisten hem zelfs de beste Joegoslaaf.
50.000 frank boete
Het is dan ook opmerkelijk dat Šljivo maar twaalf caps verzamelde. Maar als hij speelde, was hij wel belangrijk voor zijn land. Zo speelden de Joegoslaven in de voorbereiding van het WK ’82 een wedstrijd tegen Griekenland in Split. Šljivo mocht niet van RFC Liège, maar stond toch aan de aftrap en haalde zijn gram. . De koppige Joegoslaaf maakte naar eigen zeggen het mooiste doelpunt uit zijn carrière, en dat met zijn mindere linker.
Feest in Split, maar donderwolken boven Luik. Toenmalig voorzitter Jules George was niet opgezet met de move van Šljivo en trakteerde hem op een fikse boete van 50.000 Belgische frank.
Bij zijn tweede periode in Luik loodste Šljivo een middelmatige ploeg naar een derde plaats in het kampioenschap, een halve finale in de beker én zelfs Europees voetbal. Daar behaalden ze de zestiende finales van de UEFA Cup.
Abrupt einde van een carrière
Het einde van zijn profcarrière had Šljivo waarschijnlijk anders ingebeeld. Door een auto-ongeval eind ’86 liep hij een levensbedreigende verwonding aan de wervelkolom op. Zijn leven hing aan een zijden draadje. Hoewel de strijdvaardige Joegoslaaf de doodsstrijd won, moest hij wel gedwongen een punt achter zijn profcarrière zetten. Met zijn 43 goals in 193 wedstrijden voor RFC Liège is Edhem Šljivo een ware clublegende.
En hoewel hij na zijn ongeval niet meer op de grasmat stond, bleef zijn naam nauw verbonden met het Belgisch voetbal. Nog jaren na zijn laatste match voor RFC Luik stond de 'Challenge Edhem Sljivo' te boek als het grootste Europees indoortoernooi van Europa. Groot en klein toonden elk jaar opnieuw hun technische hoogstandjes, naar de geest van het Joegoslavische genie.